போர்த்துகீசியம் (1505 - 1961) - இந்தியாவில் ஐரோப்பியர்களின் வருகை - நவீன இந்தியா வரலாற்று குறிப்புகள் : The Portuguese( 1505 - 1961) - Advent of Europeans in India - Modern India History Notes

போர்த்துகீசியம் (1505 – 1961) – இந்தியாவில் ஐரோப்பியர்களின் வருகை – நவீன இந்தியா வரலாற்று குறிப்புகள்

போர்த்துகீசிய இந்தியா, போர்த்துகீசியம் Estado da ndia, 1505 முதல் டிசம்பர் 1961 வரை போர்த்துகீசியர்களால் ஆளப்பட்ட இந்தியாவின் பகுதிகளுக்கு வழங்கப்பட்ட பெயர். இந்தியாவிற்கு நேரடி கடல் வழியைக் கண்டுபிடித்த முதல் ஐரோப்பியர்கள் போர்த்துகீசியர்கள். மே 20, 1498 அன்று, போர்த்துகீசிய மாலுமி வாஸ்கோடகாமா தென்மேற்கு இந்தியாவின் முக்கியமான துறைமுகமான கோழிக்கோடு வந்தடைந்தார் . உள்ளூர் ஆட்சியாளரான ஜாமோரின் மன்னர் அவரை வரவேற்று அவருக்கு சில உரிமைகளை வழங்கினார். கரையோரப் பகுதிகளை போர்த்துக்கேயரின் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்ததும் கடற்படை ஆதிக்கமும் அவர்களுக்குப் பெரிதும் உதவியது.

The Portuguese( 1505 – 1961) – Advent of Europeans in India – Modern India History Notes

Portuguese India, Portuguese Estado da ndia, was the name given to the parts of India that were ruled by the Portuguese from 1505 to December 1961. The first Europeans to discover a direct maritime route to India were the Portuguese. On May 20, 1498, Portuguese navigator Vasco da Gama arrived in Calicut, an important seaport in South-West India. The local ruler, King Zamorin, welcomed him and conferred some rights on him. The Portuguese’s control of the coastal areas and naval dominance aided them greatly.

Table of Contents
1. இந்தியாவில் போர்த்துகீசியர்களின் வருகை : The advent of Portuguese in India
2. கடல் பாதை கண்டுபிடிப்பு : Discovery of a Sea Route
3. போர்த்துகீசிய சக்தியின் காலவரிசை : Timeline of Portuguese power
4. போர்த்துகீசியத்தின் எழுச்சி : Rise of Portuguese
5. போர்த்துகீசிய நிர்வாகம் : Portuguese Administration
6. மதக் கொள்கைகள் : Religious Policies
7. போர்த்துகீசியர்களின் முக்கியத்துவம் : Significance of the Portuguese
8. வாஸ்கோடகாமா : Vasco Da Gama
9. பிரான்சிஸ்கோ டி அல்மேடா : Francisco De Almeida
10. அல்போன்சோ டி அல்புகெர்கி : Alfonso de Albuquerque
11. நினோ டா குன்ஹா : Nino da Cunha
12. போர்த்துகீசியர்களின் சரிவு : Decline of the Portuguese
13. முடிவுரை : Conclusion
14. அடிக்கடி கேட்கப்படும் கேள்விகள் : FAQs
15. MCQs

advent of Portuguese

இந்தியாவில் போர்த்துகீசியர்களின் வருகை

மறுமலர்ச்சியின் ஆர்வம், கண்டுபிடிப்புக்கான முறையீட்டுடன், பதினைந்தாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பாவைக் கவர்ந்தது.
இந்த நேரத்தில், ஐரோப்பா கப்பல் கட்டுதல் மற்றும் வழிசெலுத்தலில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றத்தை அடைந்தது.
இதன் விளைவாக, கிழக்கின் பெயரிடப்படாத பிரதேசங்களுக்கு தைரியமான கடற்படை பயணங்களுக்கு ஐரோப்பா முழுவதும் வலுவான விருப்பம் இருந்தது.
போர்த்துகீசிய மாநிலம், சில சமயங்களில் போர்த்துகீசிய இந்தியா என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது இந்திய துணைக்கண்டத்தில் போர்த்துகீசிய காலனித்துவ மாநிலமாக இருந்தது.
போர்த்துகீசியர்கள் இந்தியாவிற்கு வந்த முதல் ஐரோப்பியர்கள் மற்றும் கடைசியாக சென்றவர்கள்.
வாஸ்கோ டி காமா 1498 இல் இந்தியாவில் கால் பதித்த முதல் போர்த்துகீசியர் ஆவார். இருப்பினும், இந்தியாவில் போர்த்துகீசியரின் கட்டுப்பாடு 1505 முதல் 1961 வரை நீடித்ததாகக் கருதப்படுகிறது.
போர்த்துகீசிய காலனித்துவம் அதன் ஆங்கிலேய எதிர்ப்பை விஞ்சியிருந்தாலும், அதன் பிரதேசங்களுக்கு வெளியே அது சிறிய விளைவைக் கொண்டிருந்தது.

The advent of Portuguese in India

The spirit of the Renaissance, with its appeal to discovery, captivated Europe in the fifteenth century.
During this time, Europe achieved significant progress in shipbuilding and navigation.
As a result, there was a strong desire throughout Europe for daring naval trips to the East’s uncharted territories.
The Portuguese State of India, sometimes known as Portuguese India, was a Portuguese colonial state in the Indian Subcontinent.
The Portuguese were the first Europeans to arrive in India and the last to go.
Vasco De Gama was the first Portuguese to set foot in India in 1498. However, Portuguese control in India is considered to have lasted from 1505 until 1961.
Although Portuguese colonialism outlasted its English counterpart, it had little effect outside of its territories.

இந்தியாவுக்கான கடல் பாதை கண்டுபிடிப்பு

இந்தியாவுக்கான கடல் வழியைக் கண்டுபிடிப்பது போர்ச்சுகல் இளவரசர் ஹென்றிக்கு ‘நேவிகேட்டர்’ என்றும் , கிழக்கு மத்தியதரைக் கடல் மற்றும் இந்தியா மற்றும் ஐரோப்பாவை இணைக்கும் அனைத்து சாலைகளின் முஸ்லீம் ஆதிக்கத்தைத் தவிர்ப்பதற்கான ஒரு வழிமுறையாகவும் மாறியதாக வரலாற்றாசிரியர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.
போர்ச்சுகல் மற்றும் ஸ்பெயின் மன்னர்கள், 1497 ஆம் ஆண்டில் , டோர்டெசில்லாஸ் உடன்படிக்கையின் (1494) கீழ் , அட்லாண்டிக்கில், கேப் வெர்டே தீவுகளுக்கு மேற்கே 1,300 மைல் தொலைவில் உள்ள ஒரு கற்பனைக் கோடு மூலம் கிறிஸ்தவர் அல்லாத உலகத்தை அவர்களிடையே பிரித்தனர் .
போர்ச்சுகல் கோட்டின் கிழக்கே எதையும் கோரலாம் மற்றும் ஆக்கிரமிக்கலாம், அதே நேரத்தில் ஸ்பெயின் மேற்கில் அனைத்தையும் உரிமை கோரலாம், ஒப்பந்தத்தின் படி.
இதன் விளைவாக, இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதிக்குள் போர்த்துகீசியரின் ஊடுருவலுக்குக் காட்சி அமைந்தது .
போர்த்துகீசிய மாலுமியான பார்தலோமிவ் டயஸ், 1487 ஆம் ஆண்டு ஆப்பிரிக்காவில் உள்ள கேப் ஆஃப் குட் ஹோப்பைக் கடந்து , இந்தியாவுக்கான நீண்ட காலமாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட கடல்வழிப் பாதை கண்டுபிடிக்கப்பட்டதாக நம்பி, கிழக்குக் கடற்கரை வழியாகப் பயணம் செய்தார்.
இருப்பினும், போர்த்துகீசிய கப்பல்களின் பயணம் 10 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு (1497 இல்) இந்தியாவுக்குப் புறப்பட்டு 11 மாதங்களுக்குள், மே 1498 இல் இந்தியாவை அடைந்தது.

Discovery of a Sea Route to India

Historians have noted that discovering an ocean route to India had become an obsession for Prince Henry of Portugal, known as the ‘Navigator,’ as well as a method to sidestep the Muslim dominance of the eastern Mediterranean and all the roads connecting India and Europe.
The kings of Portugal and Spain split the non-Christian world between them in 1497, under the Treaty of Tordesillas (1494), by an imaginary line in the Atlantic, about 1,300 miles west of the Cape Verde Islands.
Portugal could claim and occupy anything to the east of the line, while Spain could claim everything to the west, according to the pact.
As a result, the scene was set for Portuguese intrusions into the Indian Ocean seas.
Bartholomew Dias, a Portuguese navigator, crossed the Cape of Good Hope in Africa in 1487 and travelled along the eastern coast, believing that the long-sought maritime path to India had been discovered.
However, an expedition of Portuguese ships set off for India barely 10 years later (in 1497) and reached India in little less than 11 months, in May 1498.

Timeline of Portuguese power

இந்தியாவில் போர்த்துகீசிய அதிகாரத்தின் காலவரிசை

1498	வாஸ்கோ-ட-காமா கோழிக்கோடு வந்து, உள்ளூர் ஆட்சியாளர் ஜாமோரின் அவர்களை வரவேற்கிறார்.
1503	முதல் போர்த்துகீசிய கோட்டை கொச்சியில் கட்டப்பட்டது.
1505	இரண்டாவது போர்த்துகீசிய கோட்டை கண்ணனூரில் கட்டப்பட்டுள்ளது.
1509	மூன்றாவது போர்த்துகீசிய கோட்டை கண்ணனூரில் கட்டப்பட்டுள்ளது. போர்த்துகீசிய கவர்னர் பிரான்சிஸ்கோ அல்மெய்டா குஜராத், எகிப்து மற்றும் ஜாமோரின் ஐக்கிய கடற்படைகளை தோற்கடித்தார்.
1510	போர்த்துகீசிய கவர்னர் அல்போன்சோ அல்புகெர்கி கோவாவை பிஜாப்பூரிலிருந்து கைப்பற்றினார்
1530	கோவா போர்த்துகீசிய தலைநகராக அறிவிக்கப்பட்டது
1535	டையூ போர்த்துகீசியர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது
1559	Daman பிடிபட்டது.
1596	டச்சுக்காரர்கள் போர்த்துகீசியர்களை தென்கிழக்கு ஆசியாவிலிருந்து விரட்டியடித்தனர்
1612	ஆங்கிலேயர்கள் சூரத்தை கைப்பற்றினர்
1663	டச்சுக்காரர்கள் மலபார் கடற்கரையில் உள்ள அனைத்து போர்த்துகீசிய கோட்டைகளையும் கைப்பற்றி போர்த்துகீசியர்களை விரட்டினர்.

Timeline of Portuguese power in India

1498	Vasco-da-Gama arrives at Calicut and is greeted by the local ruler, Zamorin.
1503	The first Portuguese fort was built in Cochin.
1505	The second Portuguese fort is built in Cannanore.
1509	The third Portuguese fort is built in Cannanore. The Portuguese governor Francisco Almeida defeats the united fleets of Gujarat, Egypt, and Zamorin.
1510	The Portuguese governor Alfonso Albuquerque takes Goa from Bijapur
1530	Goa is declared the Portuguese capital
1535	Diu is conquered by the Portuguese
1559	Daman is captured
1596	The Dutch drove the Portuguese out of South-East Asia
1612	The English took Surat
1663	The Dutch captured all Portuguese forts on the Malabar Coast and drive the Portuguese out.

இந்தியாவில் போர்த்துகீசியர்களின் எழுச்சி

1458 முதல் 1511 வரை வலிமைமிக்க மஹ்மூத் பெகர்ஹா (அல்லது பெகடா) ஆட்சி செய்த குஜராத்தைத் தவிர, இந்தியாவின் வடக்குப் பகுதி பல குட்டி சக்திகளிடையே கணிசமாகப் பிரிக்கப்பட்டது .
தக்காணத்தில் இருந்த பஹ்மனி சாம்ராஜ்யம் சிறிய ராஜ்ஜியங்களாக கரைந்து கொண்டிருந்தது. எந்தவொரு சக்தியும் குறிப்பிடத் தகுந்த கடற்படையைக் கொண்டிருக்கவில்லை, மேலும் அவர்கள் தங்கள் கடல்சார் திறன்களை மேம்படுத்த எந்த திட்டமும் இல்லை.
சீனப் பேரரசரின் ஏகாதிபத்திய பிரகடனம், தூர கிழக்கில் சீனக் கப்பல்களின் கடல் எல்லையை மட்டுப்படுத்தியது.
இந்தியப் பெருங்கடல் வர்த்தகத்தை முன்பு கட்டுப்படுத்திய அரபு வணிகர்கள் மற்றும் கப்பல் உரிமையாளர்கள் அமைப்பு மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு அடிப்படையில் போர்த்துகீசியர்கள் மீது எதுவும் இல்லை. போர்த்துகீசியர்களும் தங்கள் கப்பல்களில் துப்பாக்கிகளை ஏற்றியிருந்தனர்.
வாஸ்கோடகாமாவின் வருகைக்குப் பிறகு ஐம்பது ஆண்டுகளுக்குள் , இந்தியாவின் பல கடலோரப் பகுதிகள் போர்த்துகீசியரின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தன.
கோவாவைச் சுற்றி போர்த்துகீசியர்கள் அறுபது மைல் கடற்கரையை ஆக்கிரமித்திருந்தனர்.
மும்பையில் இருந்து டாமன் மற்றும் டையூ வரையிலான மேற்குக் கடற்கரையில் ஒரு குறுகிய நிலப்பரப்பையும் , நான்கு முக்கிய துறைமுகங்கள் மற்றும் நூற்றுக்கணக்கான நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்களைக் கொண்ட குஜராத்தை அணுகுவதற்கான அணுகுமுறைகளையும் அவர்கள் கட்டுப்படுத்தினர்.
மங்களூர், கன்னனூர், கொச்சி மற்றும் கோழிக்கோடு உட்பட தெற்கில் உள்ள கடல்சார் கோட்டைகள் மற்றும் வணிகத் துறைமுகங்களை அவர்கள் கட்டுப்படுத்தினர் .
மேலும், மலபாரில் அவர்களின் அதிகாரம் வலுவாக இல்லாத நிலையில், மசாலா நறுமணம் வளரும் பகுதி பகுதிகளை கட்டுப்படுத்திய உள்ளூர் மன்னர்கள் மீது செல்வாக்கு அல்லது கட்டுப்பாட்டை செலுத்த போதுமானதாக இருந்தது.
கிழக்கு கடற்கரையில், போர்த்துகீசியர்கள் சான் தோம் (சென்னைக்கு அருகில்) மற்றும் நாகப்பட்டினம் (தமிழ்நாட்டில்) ஆகிய இடங்களில் இராணுவ நிலைகளையும் நகரங்களையும் கட்டினார்கள் .
மேற்கு வங்கத்தில் உள்ள ஹூக்ளி 16 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் ஒரு வளமான குடியேற்றமாக உருவெடுத்தது.

Rise of Portuguese in India

The northern section of India was considerably split among several petty powers, except Gujarat, which was governed by the mighty Mahmud Begarha (or Begada) from 1458 to 1511.
The Bahmani Kingdom in the Deccan was dissolving into smaller kingdoms. None of the powers possessed a fleet worth mentioning, and they had no plans to improve their maritime capabilities.
The Chinese emperor’s imperial proclamation limited the nautical reach of Chinese ships in the Far East.
The Arab merchants and shipowners who had previously controlled the Indian Ocean commerce had nothing on the Portuguese in terms of organisation and cohesiveness. The Portuguese also had guns mounted on their ships.
Within fifty years after Vasco da Gama’s arrival, many of India’s coastal areas had fallen under Portuguese control.
Around Goa, the Portuguese had occupied sixty miles of shoreline.
They controlled a short strip of land on the west coast from Mumbai to Daman and Diu, as well as the approaches to Gujarat, with four key ports and hundreds of cities and villages.
They controlled a series of maritime strongholds and commercial ports in the south, including Mangalore, Cannanore, Cochin, and Calicut.
And, while their power in Malabar was not strong, it was sufficient to exert influence or control over the local kings who controlled the spice-growing region.
On the east coast, the Portuguese constructed military installations and towns at San Thome (near Chennai) and Nagapattinam (in Tamil Nadu).
Hooghly in West Bengal had evolved into a rich settlement by the end of the 16th century.

Portuguese Administration

இந்தியாவில் போர்த்துகீசிய நிர்வாகம்

தக்காணத்தில் இருந்த பஹ்மனி சாம்ராஜ்யம் சிறிய ராஜ்ஜியங்களாக கரைந்து கொண்டிருந்தது.
எந்தவொரு சக்தியும் குறிப்பிடத் தகுந்த கடற்படையைக் கொண்டிருக்கவில்லை, மேலும் அவர்கள் தங்கள் கடல்சார் திறன்களை மேம்படுத்த எந்த திட்டமும் கொண்டிருக்கவில்லை.
சீனப் பேரரசரின் ஏகாதிபத்திய பிரகடனம், தூர கிழக்கில் சீனக் கப்பல்களின் கடல் எல்லையை மட்டுப்படுத்தியது.
இந்தியப் பெருங்கடல் வர்த்தகத்தை முன்பு கட்டுப்படுத்திய அரபு வணிகர்கள் மற்றும் கப்பல் உரிமையாளர்கள் அமைப்பு மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு அடிப்படையில் போர்த்துகீசியர்கள் மீது எதுவும் இல்லை.
போர்த்துகீசியர்களும் தங்கள் கப்பல்களில் துப்பாக்கிகளை ஏற்றியிருந்தனர்.
மூன்றாண்டுகள் ஆட்சி செய்த வைஸ்ராய், தனது செயலாளருடன் சேர்ந்து நிர்வாகப் பொறுப்பையும், அதன்பின், ஒரு சபையையும் கொண்டிருந்தார்.
அடுத்த முக்கியத்துவமானது வருமானம், சரக்குகள் மற்றும் கடற்படை அனுப்புதலுக்குப் பொறுப்பான Vedor da Fazenda ஆவார்.
ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து சீனா வரை , கோட்டைகள் கேப்டன்களால் கட்டளையிடப்பட்டன, அவர்கள் ‘காரணிகளால்’ உதவினார்கள், அவர்களின் செல்வாக்கு தகவல்தொடர்பு தடைகளால் பெருக்கப்பட்டது மற்றும் தனிப்பட்ட லாபத்திற்காக அடிக்கடி பயன்படுத்தப்பட்டது.

Portuguese Administration in India

The Bahmani Kingdom in the Deccan was dissolving into smaller kingdoms.
None of the powers possessed a fleet worth mentioning, and they had no plans to improve their maritime capabilities.
The Chinese emperor’s imperial proclamation limited the nautical reach of Chinese ships in the Far East.
The Arab merchants and shipowners who had previously controlled the Indian Ocean commerce had nothing on the Portuguese in terms of organisation and cohesiveness.
The Portuguese also had guns mounted on their ships.
The viceroy, who ruled for three years, was in charge of the administration, together with his secretary and, subsequently, a council.
Next insignificance was the Vedor da Fazenda, who was in charge of income, cargoes, and fleet dispatch.
From Africa to China, fortifications were commanded by captains, who were aided by ‘factors,’ whose influence was amplified by communication obstacles and was all too frequently utilized for personal gain.

Religious Policies

மதக் கொள்கைகள்

அக்பர் 1579 செப்டம்பரில் கோவாவில் உள்ள ஆட்சியாளர்களுக்கு ஒரு கடிதம் அனுப்பினார், அதில் இரண்டு புத்திசாலித்தனமான பாதிரியார்களை அனுப்புமாறு கேட்டுக்கொண்டார்.
கோவாவில் உள்ள தேவாலயத் தலைவர்கள் இந்த அழைப்பை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொண்டனர், இது பேரரசரையும், அவரது நீதிமன்றத்தையும் மக்களையும் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றுவதற்கான வாய்ப்பாகக் கருதியது.
ரோடோல்போ அக்வாவிவா மற்றும் அன்டோனியோ மான்செரேட் ஆகிய இரண்டு ஜேசுட் பாதிரியார்கள் பணிக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். அவர்கள் பிப்ரவரி 28, 1580 அன்று ஃபதேபூர் சிக்ரிக்கு வந்தபோது மரியாதையுடன் வரவேற்கப்பட்டனர் .
1583 ஆம் ஆண்டில், அக்வாவிவா மற்றும் மான்செரேட் , அக்பர் கிறித்தவ மதத்திற்கு மாறுவதற்கான போர்த்துகீசிய எதிர்பார்ப்புகளை நிறுத்தினார்கள்.
அக்பரின் இரண்டாவது பணி, 1590 இல் அனுப்பப்பட்டது, இதேபோன்ற குறிப்பில் 1592 இல் முடிந்தது.
அக்பரால் மீண்டும் வரவேற்கப்பட்ட மூன்றாவது பணி, 1595 இல் லாகூர் (அப்போது நீதிமன்றம் இருந்த இடம்) வந்து, ஒரு வகை நிரந்தர நிறுவனமாகத் தங்கி, மதச்சார்பற்ற அரசியலில் அதன் தாக்கத்தை விரிவுபடுத்தியது.
இளவரசர் சலீம் ஜஹாங்கீராக அரியணை ஏறியபோது, ஜேசுட் பாதிரியார்களைப் புறக்கணித்து முஸ்லிம்களை சமாதானப்படுத்தினார் .
ஜேசுயிட்களிடமிருந்து அவரது குறுகிய பிரிவினை காலப்போக்கில் மறைந்தது, மேலும் 1606 இல் அவர் அவர்களுடன் தனது உறவை மீண்டும் நிறுவினார்.
லாகூரில் உள்ள பிரமாண்டமான மற்றும் பெரிய தேவாலயத்தையும், கொலீஜியம் அல்லது பாதிரியார்கள் தங்குமிடங்களையும் வைத்திருக்க அவர்கள் அனுமதிக்கப்பட்டனர்.
1608 ஆம் ஆண்டில், ஆக்ராவில் பல ஞானஸ்நானங்கள் செய்யப்பட்டன, பூசாரிகள் போர்ச்சுகலில் செய்தது போல் பொது சுதந்திரத்துடன் நடந்து கொண்டனர்.
ஜஹாங்கீரின் நடத்தையின் காரணமாக, ஜஹாங்கீரை கிறித்தவ மதத்திற்கு இழுக்கும் நம்பிக்கை ஜேசுட் மிஷனரிகளுக்கு ஏற்பட்டது.
ஆனால், இந்த எதிர்பார்ப்புகள் பொய்த்துப் போயின. மேலும், போர்த்துகீசிய வைஸ்ராய்களின் ஆணவமான நடத்தை முகலாய பேரரசருடன் பிளவை ஏற்படுத்தியது.

Religious Policies

Akbar sent a letter to the rulers in Goa in September 1579, asking the dispatch of two erudite priests.
The Church leaders in Goa joyfully accepted the invitation, seeing it as an opportunity to convert the emperor, as well as his court and people, to Christianity.
Rodolfo Aquaviva and Antonio Monserrate, two Jesuit priests, were chosen for the task. They were greeted with honour when they arrived in Fatehpur Sikri on February 28, 1580.
In 1583, Aquaviva and Monserrate put to rest the Portuguese expectations of Akbar’s conversion to Christianity.
Akbar’s second mission, dispatched in 1590, similarly ended in 1592 on a similar note.
The third mission, which was once again welcomed by Akbar, arrived at Lahore (where the court was at the time) in 1595 and stayed as a type of permanent institution, expanding its impact on secular politics.
When Prince Salim took the throne as Jahangir, he placated the Muslims by ignoring the Jesuit priests.
His short separation from the Jesuits faded with time, and in 1606, he reestablished his ties with them.
They were permitted to keep the exquisite and large church in Lahore, as well as the collegium, or priests’ quarters.
In 1608, several baptisms were performed in Agra, with priests behaving with as much public freedom as they did in Portugal.
The Jesuit missionaries grew hopeful of pulling Jahangir into the Christian fold because of his behaviour.
These expectations, however, were dashed. Furthermore, the Portuguese viceroys’ haughty behaviour caused a schism with the Mughal emperor.

Significance

போர்த்துகீசியர்களின் முக்கியத்துவம்

போர்த்துகீசியர்களின் வருகை ஐரோப்பிய யுகத்தின் தொடக்கத்தை மட்டுமல்ல, கடல்சார் சக்தியின் வளர்ச்சியையும் குறிக்கிறது என்பதை பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள் .
உதாரணமாக , சோழர்கள் ஒரு கடல் படையாக இருந்தனர், ஆனால் ஒரு வெளிநாட்டு சக்தி இந்தியாவிற்கு நீர் வழியாக வந்தது இதுவே முதல் முறை.
போர்த்துகீசிய கப்பல்கள் பீரங்கிகளால் ஆயுதம் ஏந்தியிருந்தன, மேலும் இது அச்சுறுத்தல் அல்லது சக்தியைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் வர்த்தகத்தின் மீது ஏகபோகத்தைப் பாதுகாப்பதற்கான முதல் படியாகும்.
போர்த்துகீசியர்கள் உடல் கவசம், தீப்பெட்டி வீரர்கள் மற்றும் 16 ஆம் நூற்றாண்டில் மலபாரில் கப்பல்களில் இருந்து தரையிறங்கிய ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தி, இராணுவ கண்டுபிடிப்புகளை வெளிப்படுத்தினர்.
மறுபுறம், போர்த்துகீசியர்களால் செய்யப்பட்ட குறிப்பிடத்தக்க இராணுவ பங்களிப்பு 1630 களில் டச்சு அழுத்தத்தின் பிரதிபலிப்பாக 1630 களில் செயல்படுத்தப்பட்ட ஸ்பானிஷ் மாதிரியின் மாதிரியாக வடிவமைக்கப்பட்ட காலாட்படை குழுக்களின் துளையிடும் அமைப்பாகும்.
போர்த்துகீசியர்கள் மேம்பட்ட கடல்சார் தந்திரங்களில் வல்லவர்கள்.
அவர்களின் பல அடுக்குக் கப்பல்கள் வலுவாகக் கட்டப்பட்டன, ஏனெனில் அவை வழக்கமான பருவமழைகளுக்கு முன்னால் செல்வதற்குப் பதிலாக அட்லாண்டிக் புயல்களை எதிர்த்துப் போராடும் வகையில் இருந்தன, மேலும் அவை அதிக ஆயுதங்களை எடுத்துச் செல்ல அனுமதிக்கின்றன.
வெள்ளி மற்றும் பொற்கொல்லர் கலைகள் செழித்து வளர்ந்ததால் , கோவா சிக்கலான ஃபிலிக்ரீ வேலை, துருவப்பட்ட பசுமையான வேலை மற்றும் வைரங்களை உள்ளடக்கிய உலோக வேலைகளின் மையமாக மாறியது .
இருப்பினும், போர்த்துகீசியர்களின் கீழ் கட்டப்பட்ட தேவாலயங்களின் உட்புறங்களில் நிறைய மரவேலைகள் மற்றும் கலைகள் மற்றும் வர்ணம் பூசப்பட்ட கூரைகள் உள்ளன, கட்டிடக்கலை திட்டங்கள் பெரும்பாலும் எளிமையானவை.

Significance of the Portuguese

Most historians agree that the arrival of the Portuguese not only signalled the beginning of the European age, but also the growth of maritime power.
The Cholas, for example, had been a maritime force, but this was the first time a foreign power had arrived in India by water.
The Portuguese ships were armed with cannons, and this was the first step toward securing a monopoly over commerce by threatening or using force.
The Portuguese used body armour, matchlock soldiers, and weapons landed from ships in the Malabar in the 16th century, demonstrating military innovation.
On the other hand, a significant military contribution made by the Portuguese onshore was the system of drilling infantry groups, modelled after the Spanish model, which was implemented in the 1630s as a response to Dutch pressure.
The Portuguese were masters of advanced maritime tactics.
Their multi-decked ships were strongly built, as they were meant to fight out Atlantic gales rather than go ahead of the regular monsoons, allowing them to carry more weapons.
Goa became a centre of complex filigree work, fretted foliage work, and metalwork incorporating diamonds as the silversmith and goldsmith arts thrived.
However, while the interiors of churches built under the Portuguese include a lot of woodwork and art, as well as painted ceilings, the architectural plans are often plain.

Portuguese, their policies and works in India

Vasco Da Gama

வாஸ்கோடகாமா

அப்துல் மஜித் என்ற குஜராத்தி விமானியின் தலைமையில் 1498 மே மாதம் வாஸ்கோடகாமாவின் கீழ் மூன்று கப்பல்கள் கோழிக்கோடு தரையிறங்கியது இந்திய வரலாற்றில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
வாஸ்கோடகாமா இந்தியாவில் மூன்று மாதங்கள் இருந்தார்.
அவர் போர்ச்சுகலுக்குத் திரும்பியபோது, அவர் தன்னுடன் ஒரு மதிப்புமிக்க சரக்கு கொண்டு வந்து, ஐரோப்பிய சந்தையில் பொருட்களை லாபகரமாக விற்றார்.
1501 இல் வாஸ்கோடகாமா இந்தியா திரும்பினார்.
வாஸ்கோடகாமா பொருளாதாரப் பேராசையை வன்முறை வெறுப்புடன் கலந்து, அரபு வணிகத்தை தன்னால் முடிந்த எல்லா இடங்களிலும் பழிவாங்கியபோது , போர்த்துகீசியர்களுக்கு ஆதரவாக அரபு வணிகர்களை ஒதுக்கிவைக்க ஜாமோரின் மறுத்துவிட்டார்.
கண்ணனூரில் வாஸ்கோடகாமா ஒரு வர்த்தக தொழிற்சாலையை நிறுவினார்.
கோழிக்கோடு, கண்ணனூர் மற்றும் கொச்சி ஆகியவை படிப்படியாக முக்கிய போர்த்துகீசிய வர்த்தக மையங்களாக மாறின.

Vasco Da Gama

The landing of three ships under Vasco Da Gama to Calicut in May 1498, headed by a Gujarati pilot called Abdul Majid, had a significant impact on Indian history.
Vasco da Gama spent three months in India.
When he returned to Portugal, he brought a valuable cargo with him and profitably sold the goods on the European market.
In 1501 Vasco da Gama returned to India.
When Vasco Da Gama mixed economic avarice with violent hatred and inflicted revenge on Arab commerce everywhere he could, the Zamorin refused to exclude Arab merchants in favour of the Portuguese.
At Cannanore, Vasco da Gama established a trading factory.
Calicut, Cannanore, and Cochin gradually became key Portuguese commerce centres.

Francisco De Almeida

பிரான்சிஸ்கோ டி அல்மேடா

1505 ஆம் ஆண்டில், போர்ச்சுகல் மன்னர் I ஃபெர்டினாண்ட் இந்தியாவில் மூன்று ஆண்டு ஆளுநரை நியமித்தார் மற்றும் போர்த்துகீசிய நலன்களைப் பாதுகாக்க அவருக்கு போதுமான படைகளை வழங்கினார்.
புதிதாக நியமிக்கப்பட்ட ஆளுநரான பிரான்சிஸ்கோ டி அல்மேடா, இந்தியாவில் போர்த்துகீசிய நிலையை உறுதிப்படுத்தவும், ஏடன், ஓர்முஸ் மற்றும் மலாக்காவைக் கைப்பற்றுவதன் மூலம் முஸ்லீம் வர்த்தகத்தை அழிக்கவும் பணிக்கப்பட்டார்.
1507 இல் டையூ கடற்கரையில் ஒரு கடற்படை நடவடிக்கையில் போர்த்துகீசியப் படை எகிப்திய மற்றும் குஜராத் கடற்படைகளால் தாக்கப்பட்டது, அல்மேடாவின் மகன் கொல்லப்பட்டார்.
அடுத்த ஆண்டு, அல்மேடா தனது தோல்விக்கு பழிவாங்கினார், இரு கடற்படைகளையும் அழித்தார். இந்தியப் பெருங்கடலை போர்த்துகீசியர்கள் ஆள வேண்டும் என்பது அல்மேடாவின் கனவு.
நீல நீர் கொள்கை (கார்டேஸ் அமைப்பு) அவரது கொள்கையாக இருந்தது.

Francisco De Almeida

In 1505, King Ferdinand I of Portugal appointed a three-year governor in India and provided him with adequate troops to preserve Portuguese interests.
The newly appointed governor, Francisco De Almeida, was tasked with consolidating the Portuguese position in India and destroying Muslim trade by conquering Aden, Ormuz, and Malacca.
The Portuguese squadron was beaten by the combined Egyptian and Gujarat navies in a naval action off the coast of Diu in 1507, and Almeida’s son was slain.
The next year, Almeida avenged his defeat by annihilating both navies. Almeida’s dream was for the Portuguese to rule the Indian Ocean.
The Blue Water Policy (cartaze system) was his policy.

Alfonso de Albuquerque

அல்போன்சோ டி அல்புகெர்கி

அல்மெய்டா இறந்தபோது இந்தியாவின் போர்த்துகீசிய ஆளுநராகப் பொறுப்பேற்ற அல்புகெர்க், கிழக்கில் போர்த்துகீசிய அதிகாரத்தின் உண்மையான படைப்பாளி ஆவார் .
கடலின் அனைத்து வெளியேற்றங்களுக்கும் கட்டளையிடும் கோட்டைகளை உருவாக்குவதன் மூலம், அவர் I ndian பெருங்கடலின் மீது போர்ச்சுகலின் மூலோபாய கட்டுப்பாட்டை உறுதி செய்தார்.
அல்புகெர்கியின் தலைமையின் கீழ் , போர்த்துகீசியர்கள் மற்ற கப்பல்களுக்கான அனுமதி முறையை நிறுவி, பிராந்தியத்தின் முக்கிய கப்பல் கட்டும் மையங்களின் மீது கட்டுப்பாட்டை செலுத்துவதன் மூலம் தங்கள் பிடியை இறுக்கினர்.
சதி ஒழிப்பு அவரது ஆட்சியின் குறிப்பிடத்தக்க அம்சமாகும்.

Alfonso de Albuquerque

Albuquerque, who took over as Portuguese governor of India when Almeida died, was the true creator of Portuguese authority in the East, a mission he finished before his death.
By creating strongholds commanding all of the sea’s exits, he ensured Portugal’s strategic control over the Indian Ocean.
Under Albuquerque’s leadership, the Portuguese tightened their grip by instituting a permission system for other ships and exerting control over the region’s key shipbuilding centres.
The eradication of sati was a noteworthy element of his reign.

Nino da Cunha

நினோ டா குன்ஹா

நவம்பர் 1529 இல், நினோ டா குன்ஹா இந்தியாவில் போர்த்துகீசிய நலன்களின் ஆளுநராக நியமிக்கப்பட்டார், கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் கழித்து, இந்தியாவில் உள்ள போர்த்துகீசிய நிர்வாகம் அதன் தலைமையகத்தை கொச்சியிலிருந்து கோவாவிற்கு மாற்றியது.
முகலாயப் பேரரசர் ஹுமாயூனுடனான தனது போராட்டத்தின் போது , குஜராத்தின் பகதூர் ஷா போர்த்துகீசியர்களின் ஆதரவைப் பெற்று, 1534 ஆம் ஆண்டில் பஸ்சைன் தீவை அதன் சார்புடையவர்கள் மற்றும் வருமானத்துடன் அவர்களுக்கு மாற்றினார்.
அவர் அவர்களுக்கு டையூவிலும் ஒரு தளத்தை வழங்கினார்.
ஹூக்ளி நகரில் ஏராளமான போர்த்துகீசிய நாட்டினரை வைப்பதன் மூலம் வங்காளத்தில் போர்த்துகீசிய செல்வாக்கை அதிகரிக்கவும் டா குன்ஹா நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தார்.

Nino da Cunha

In November 1529, Nino da Cunha was appointed governor of Portuguese interests in India, and almost a year later, the Portuguese administration in India moved its headquarters from Cochin to Goa.
During his struggle with Mughal emperor Humayun, Bahadur Shah of Gujarat enlisted the support of the Portuguese by transferring the island of Bassein, along with its dependents and income, to them in 1534.
He offered them a base in Diu as well.
Da Cunha also aimed to enhance Portuguese influence in Bengal by placing a large number of Portuguese nationals in the city of Hooghly.

Decline of Portuguese

போர்த்துகீசியர்களின் சரிவு

அபோன்சோ டி அல்புகெர்க்கிற்குப் பிறகு வந்த ஆளுநர்கள் பலவீனமானவர்களாகவும் திறமையற்றவர்களாகவும் இருந்தனர், மேலும் இந்தியாவில் போர்த்துகீசியப் பேரரசு இறுதியாக உடைந்தது.
மத விவகாரங்களில், போர்த்துகீசியர்கள் சகிப்புத்தன்மையற்றவர்களாகவும் வெறித்தனமாகவும் இருந்தனர். வற்புறுத்தி பழங்குடியினரை கிறிஸ்தவர்களாக மாற்றினர்.
இது சம்பந்தமாக, மத சகிப்புத்தன்மை வழக்கமாக இருந்த இந்திய மக்களால் அவர்களின் அணுகுமுறை கடுமையாக எதிர்க்கப்பட்டது.
போர்ச்சுகீசிய நிர்வாகம் தனக்கென ஒரு செல்வத்தைக் குவிப்பதில் அதிக அக்கறை கொண்டிருந்தது, இது இந்திய மக்களை மேலும் அந்நியப்படுத்தியது.
அவர்கள் கொடூரமான குற்றங்களிலும் சட்டத்தை மீறிய செயலிலும் ஈடுபட்டுள்ளனர் . கடற்கொள்ளையிலும், கொள்ளையிலும் ஈடுபடவும் அவர்கள் தயங்கவில்லை. இந்த நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் போர்த்துகீசிய எதிர்ப்பு உணர்வில் உச்சத்தை அடைந்தன.
15 ஆம் நூற்றாண்டு மற்றும் 16 ஆம் நூற்றாண்டின் முதல் பகுதியின் போது, போர்த்துகீசியர்களும் ஸ்பானியர்களும் ஆங்கிலேயர்களையும் டச்சுக்காரர்களையும் மிகவும் பின்தங்கியிருந்தனர்.
இருப்பினும், 16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி முழுவதும், வளர்ந்து வரும் பொருளாதார மற்றும் கடற்படை சக்திகளான இங்கிலாந்து மற்றும் ஹாலந்து, பின்னர் பிரான்ஸ் சர்வதேச வர்த்தகத்தின் ஸ்பானிஷ் மற்றும் போர்த்துகீசிய ஏகபோகத்திற்கு எதிராக உறுதியான போரைத் தொடங்கியது.
பிந்தையவர்கள் இந்தப் போரில் தோற்கடிக்கப்பட்டனர். இதன் விளைவாக இந்தியாவில் அவர்களின் அதிகாரமும் குறைந்துவிட்டது.
முகலாயப் பேரரசு மற்றும் மராட்டியர்களின் வளர்ச்சியுற்ற செல்வாக்கு போர்த்துகீசியர்களுக்கு இந்தியாவில் தங்கள் வணிக ஏகபோகத்தை நீண்ட காலம் தக்கவைத்துக்கொள்வதை கடினமாக்கியது . உதாரணமாக, சி. 1631 CE, அவர்கள் வங்காளத்தில் முகலாய அதிகாரிகளுடன் போராடி , ஹுக்லியில் உள்ள தங்கள் நகரத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர்.
லத்தீன் அமெரிக்காவில் போர்த்துகீசியர்களால் பிரேசில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது , மேலும் அவர்கள் தங்கள் இந்தியக் களங்களைக் காட்டிலும் அதிக கவனம் செலுத்தத் தொடங்கினர்.
கிபி 1580 இல் போர்ச்சுகல் ஸ்பெயினால் இணைக்கப்பட்டபோது , ஸ்பானிய நலன்கள் போர்த்துகீசிய நலன்களை விட முன்னுரிமை பெற்றன, பின்னர் அவை புறக்கணிக்கப்பட்டன.
போர்த்துகீசியர்களின் கடற்கொள்ளையர் அவர்களை ஏகாதிபத்திய முகலாய அதிகாரிகளுடன் மோதலுக்கு கொண்டு வந்தனர்.
போர்த்துகீசியர்கள் 1613 இல் முகலாயக் கப்பல்களைக் கைப்பற்றி, ஏராளமான முஸ்லிம்களை சிறைபிடித்து, பொருட்களைக் கொள்ளையடித்தபோது ஜஹாங்கீரைக் கோபப்படுத்தினர் .
இந்தியாவுக்கான கடல்வழிப் பாதை பற்றிய அறிவில் போர்த்துகீசியர்களின் முன்னாள் ஏகபோகம் நீண்ட காலம் நீடிக்க முடியவில்லை; கடல் வழிசெலுத்தலின் திறன்களைப் பெற்ற டச்சுக்காரர்களும் ஆங்கிலேயர்களும் விரைவில் அதைப் பற்றி அறிந்து கொண்டனர்.
இந்தியாவில் புதிய ஐரோப்பிய வணிகக் குழுக்கள் தோன்றியதால், அவர்களுக்குள் ஒரு வலுவான போட்டி எழுந்தது.
இந்த போரில் போர்த்துகீசியர்கள் மிகவும் சக்திவாய்ந்த மற்றும் புதுமையான போட்டியாளர்களுக்கு வழிவிட வேண்டியிருந்தது.
டச்சுக்காரர்களும் ஆங்கிலேயர்களும் அதிக வளங்களைக் கொண்டிருந்தனர் மற்றும் வெளிநாடுகளில் வளர வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தனர், இதனால் அவர்கள் போர்த்துகீசிய எதிர்ப்பை சமாளிக்க முடிந்தது.

Decline of the Portuguese

The governors who succeeded Afonso de Albuquerque were weak and inept, and the Portuguese Empire in India finally fell apart.
In religious affairs, the Portuguese were intolerant and fanatical. They used coercion to convert the indigenous people to Christianity.
In this regard, their attitude was vehemently opposed by the people of India, where religious tolerance was the norm.
The Portuguese administration was more concerned with amassing a fortune for itself, which further alienated the Indian people.
They were also involved in heinous crimes and defiance of the law. They didn’t even hesitate to engage in piracy and plunder. All of these actions culminated in an anti-Portuguese sentiment.
During the 15th century and the first part of the 16th century, the Portuguese and Spanish had left the English and the Dutch well behind.
However, throughout the latter part of the 16th century, emerging economic and naval powers England and Holland, and subsequently France launched a determined battle against the Spanish and Portuguese monopoly of international commerce.
The latter were defeated in this battle. Their authority in India was also diminished as a result of this.
The Mughal Empire’s and the Marathas’ developing influence also made it difficult for the Portuguese to maintain their commercial monopoly in India for long. For example, in c. 1631 CE, they struggled with the Mughal authorities in Bengal and were forced out of their town at Hughli.
Brazil was found by the Portuguese in Latin America, and they began to pay considerably more attention to it than to their Indian domains.
When Portugal was annexed by Spain in 1580 CE, Spanish interests took precedence over Portuguese ones, which were later ignored.
Piracy by the Portuguese brought them into a confrontation with the imperial Mughal authorities.
The Portuguese outraged Jahangir in 1613 when they captured Mughal ships, imprisoned numerous Muslims, and pillaged the goods.
The Portuguese’s former monopoly on knowledge of the maritime route to India could not last long; the Dutch and English, who were gaining the abilities of ocean navigation, soon learned of it as well.
As new European commercial groups emerged in India, a strong rivalry arose amongst them.
The Portuguese had to give way to the more powerful and innovative rivals in this battle.
The Dutch and the English had more resources and were more compelled to grow overseas, thus they were able to overcome the Portuguese opposition.

Conclusion

முடிவுரை

விஜயநகரத்திற்கும் தக்காண சுல்தான்களுக்கும், தக்காணத்திற்கும் முகலாயர்களுக்கும், மொகலாயர்களுக்கும் மராட்டியர்களுக்கும் இடையிலான அதிகார சமநிலைக்கான எண்ணற்ற போர்களில் , போர்த்துகீசியர்கள் எப்போதும் ஒரு பங்கைக் கொண்டிருந்தனர். இந்தியாவிற்கு வந்த முதல் ஐரோப்பியர்களான போர்த்துகீசியர்களும் கடைசியாக வெளியேறினர். இந்திய அரசாங்கம் கோவா, டாமன் மற்றும் டையூவை மீட்க 1961 வரை எடுத்தது.

Conclusion

In the numerous wars for the balance of power between Vijayanagara and the Deccan sultans, the Deccan is and the Mughals, and the Mughals and the Marathas, the Portuguese always played a part. The Portuguese, who were the first Europeans to arrive in India, were also the last to leave. It took until 1961 for the Indian government to reclaim Goa, Daman, and Diu.